Leczenie długoterminowe

Noworodek

Od pierwszych chwil życia dziecka, lekarze starają się odbarczyć jego układ pokarmowy. Wykonuje się to za pomocą sondy dożołądkowej. Mały pacjent początkowo jest żywiony dożylnie, czyli pozajelitowo. Jest to dostarczenie wszystkich niezbędnych do życia składników odżywczych, normalnie wchłanianych z przewodu pokarmowego, bezpośrednio do układu krwionośnego – z pominięciem przewodu pokarmowego. [26]  Po wykonaniu zabiegu plastyki przepony, możliwe jest rozpoczęcie kolejnego etapu, jakim jest wdrażanie karmienia dożołądkowego – przez sondę. Początkowo są to minimalne ilości – ok 5-10 ml. Jednocześnie zaczynają się próby podania pokarmu przez smoczek. W wyniku intubacji, maluch może mieć kłopot z odruchem ssana, zatem konieczne jest stopniowe podawanie pokarmu dla “rozessania”. Z naszych doświadczeń wynika, że jest to trudny proces ze względu na osłabienie dziecka. Często dla malca jest to ogromny wysiłek i dlatego, początkowo pokarm może być podawany smoczkiem lub z piersi, ale większość porcji trafia do żołądka przez sondę.

Niemowlę

Po pierwszych tygodniach “rozjadania”, maluch powinien osiągnąć pełne pokrycie zapotrzebowania kalorycznego. Należy zaznaczyć, że dziecko z WPP zużywa znaczną ilość energii na oddychanie, z tego względu wymaga zwiększonej podaży kalorii. Okres niemowlęcy – od 1-go do 12-go miesiąca jest najbardziej dynamicznym etapem rozwoju fizycznego. Dziecko w tym czasie powinno potroić masę ciała. Karmienie niemowląt z WPP może przysparzać rodzicom wielu problemów. Słaby odruch ssania, szybka męczliwość, ulewania, niedokonany zwrot jelit, refluks żołądkowo-przełykowy ( przyczyny: zaburzenia motoryki przełyku i skrócony przełyk) – wszystko to może spowodować powolny przyrost masy ciała, a także zahamowanie rozwoju. W tym czasie konieczna jest częsta kontrola wzrastania i morfologia krwi. U większości dzieci lekarze zalecają suplementację witaminami i żelazem, w celu uniknięcia niedoborów. Przy powolnym przybieraniu na wadze, zaleca się dietę wysokokaloryczną i wzbogacanie posiłków specjalnymi odżywkami. Już w tym okresie u dzieci z WPP, może wytworzyć się tzw. nadwrażliwości oralnej (oral aversion), najczęstsze objawy u dziecka:

• odruch wymiotny podczas spożywania posiłków
• unika pokarmów o określonej konsystencji, fakturze
• miało lub ma problemy z ssaniem
• łatwo się zadławia
• protestuje przy jedzeniu, odmawia picia i jedzenia

Okres poniemowlęcy – od 12 do 36 miesiąca to czas, kiedy dziecko poznaje nowe pokarmy i smaki. W tym okresie u dzieci z WPP, może nastąpić poprawa w jedzeniu i przybieraniu na wadze ze względu na pionizację ciała, ciekawość i chęć smakowania nowych pokarmów. Z badań wynika jednak, że ponad 50% dzieci do 3 roku życia znajduje się poniżej 5 centyla.

Okres przedszkolny i szkolny – od 3-4  roku życia obserwuje się poprawę przyrostu masy ciała, jednak należy starannie układać jadłospis, by nie zabrakło w nim żadnych składników odżywczych. Należy wyrabiać nawyk regularnych, wieloskładnikowych posiłków.

W okresie adolescencji należy zadbać o kaloryczność posiłków, suplementację i częstą kontrolę morfologiczną. Jest to czas skoku pokwitaniowego, w czasie którego wszystkie dzieci potrzebują składników budulcowych by zachować zdrowie.[27]